Het is aardedonker op het verlaten fietspad dat achter de wijk Selwerd loopt. Voorzichtig beweegt een groepje kinderen zich met behulp van één zaklamp over de weg. De lamp hapert en even moeten de kinderen het doen met het beperkte licht van de maan. Een tik op de behuizing blijkt de oplossing voor het probleem en direct schijnt een felle bundel licht weer voor hun voeten. Eén van de kinderen slaakt een gil en wijst. Vlak voor hen zit een spookachtige gedaante roerloos midden op het fietspad. Een afgehakte hand lijkt naast haar op de weg te liggen. Voordat de groep de schrik te boven is gekomen, stormen twee angstaanjagende monsters de bosjes uit. Ze achtervolgen de groep, die het inmiddels op een rennen heeft gezet. “Daar, een checkpoint!”, schreeuwt één. “Daar zijn we veilig!”. Buiten adem komen de kinderen aan bij een kampvuurtje, waar de spoken niet kunnen komen. Hier hebben ze even de tijd om op te warmen en zich klaar te maken voor de rest van de tocht, want ze zijn nog lang niet veilig. De drie spoken hebben de achtervolging inmiddels opgegeven en zijn teruggelopen naar de bosjes waar ze uitkwamen. Daar kijken ze elkaar even aan en lachen. Hun werk zit erop, voor nu…
Achter de afschrikwekkende maskers van de spoken, die deze avond de buurt onveilig maken, zitten vrijwilligers van de Buurt- en Speeltuinvereniging Selwerd, Jeugdwerkers van het WIJ team en een grote groep studenten Social Work van de Hanzehogeschool. Zij hebben hun vrije vrijdagavond opgegeven en trotseren nu de winterkou om de kinderen en jeugd uit Selwerd een onvergetelijke avond te bezorgen. De activiteit is inmiddels al drie jaar een fenomeen in de wijk en trekt veel bezoekers. Om de tocht een extra dimensie te geven hebben de begeleiders van de groepjes kinderen een fles water bij zich. Worden ze getikt door de spoken, dan moet er water uit de fles worden gegoten. De kinderen moeten hun begeleiders beschermen om de fles zo vol mogelijk te houden en daarmee kans te maken op een mooie prijs aan het einde van de tocht.
“Het is prachtig om te zien hoeveel we op zo’n avond met weinig middelen kunnen bereiken.”, vertelt Finn, één van de Social Work studenten die vanavond ingezet wordt om kinderen en jeugd de stuipen op het lijf te jagen. Finn legt uit dat de spooktocht voor de studenten onderdeel is van een grotere opdracht, namelijk het maken van een wijkanalyse. Deze avondactiviteit is voor hen een uitgelezen kans om een beeld te krijgen van een grote groep jongeren in de wijk, maar daarnaast vindt Finn het ook gewoon leuk om bezig te zijn met de organisatie.
Anne Kraanen, Coördinator vanuit WIJS licht het doel van de inzet door studenten deze avond toe: “De studenten hebben best een grote opdracht, die in totaal een half jaar duurt. Ze brengen kansen en behoeften van kinderen in deze wijk in kaart en schrijven uiteindelijk een advies over positief opgroeien in deze leefomgeving. Ze zijn hiervoor al individueel met kinderen in gesprek geweest, maar door op deze manier mee te werken aan een groepsactiviteit, krijgen studenten ook iets te zien van een groter plaatje.”
Voor de kinderen is de avond in ieder geval een groot succes. Op een enkele schram na, weet iedereen het gebouw van de Buurt- en Speeltuinvereniging weer veilig te bereiken. Daar wachten een knapperend vuur, marshmallows en warme chocolademelk op de deelnemers en vrijwilligers. De avond is voorbij, maar tijdens het opbergen van de maskers en kostuums wordt er al gepraat over volgend jaar. Eén ding lijkt zeker: Dan wordt het nóg enger…