Wie: Mariëtta Weijer en Yoeri van Echten
Leeftijd: 25 en 26
Studie: Maatschappelijk Werk en Dienstverlening
Hobby’s: Mariëtta: boksen (“sinds heel kort hoor”), longboarden, dansen en schrijven. Yoeri: koken, longboarden, struinen door kringloopwinkels vanuit een voorliefde voor spullen uit jaren ‘50, ‘60 en ‘70, slenteren door steden, film en fotografie.
Levensmotto: Elkaar zo volwaardig mogelijk toelaten als je kan.
“We leven in een prestatiemaatschappij waarin je je niet kwetsbaar mag opstellen, maar dat slaat nergens op. Laat mensen gewoon zijn, alles is prima”. De quote is van Yoeri, maar tekent Mariëtta evengoed. Waar individualisme hoogtij viert, houden de twee een vurig pleidooi voor altruïsme. Mariëtta en Yoeri stellen de prestatiecultuur onder studenten aan de kaak en zijn stellig: studenten worden té veel gezien als een groep die zich wel redt. Onterecht, zeggen ze ook uit eigen ervaring, omdat de overgang naar het studentenleven lastig kan zijn.
Waarom hebben jullie gekozen voor de studie MWD?
Marietta: dat is een heel lang verhaal. Ik wilde altijd journalistiek studeren, dat was mijn kinderdroom omdat ik heel graag boeken wou schrijven. Ik ben eerst nog Communicatie gaan studeren maar dat paste totaal niet bij mij. Ik kwam erachter dat ik echt iets wou betekenen voor mensen, dat ik die empathie kwijt moest als het ware. En ik ben altijd heel benieuwd waarom mensen zich gedragen zoals ze zich gedragen, dus kwam ik uit bij MWD.
Yoeri: ik deed hiervoor de opleiding Audiovisuele Productie en wou graag fotograaf worden. Naarmate die opleiding vorderde kwam ik erachter dat ik het werkveld niet prettig vond, de prestatiedruk is erg hoog en de wens van de klant is vaak leidend. Ik startte de studie met het idee dat ik het levensverhaal van mensen wilde vastleggen en deze wilde tonen aan anderen, maar in het werkveld ging het naar mijn idee meer over het beeld en minder over de achterliggende inhoud. Dat lag te ver af van wat ik wou en toen ben ik terechtgekomen bij MWD. Het sociale aspect dat komt kijken bij fotograferen en filmen wou ik uitbreiden, en bij MWD merkte ik al heel gauw dat ik het verhaal dat mensen met zich meedragen heel mooi kon onderzoeken, door met mensen zelf te kijken naar dat verhaal. Hoe ga je daarmee om, hoe kun je dat aanpakken? Waar ik voorheen zelf het verhaal of beeld regisseerde, probeer ik tegenwoordig de cliënt te leren zijn eigen regie in handen te laten nemen.
Waarom WIJS?
Yoeri: ik deed mijn stage bij het WIJ-team Selwerd en ik kwam zo in contact met Anne (projectcoördinator WIJS). Ik had een klik met Anne en het idee achter WIJS spreekt mij aan. Het concept is dat je studenten en stadjers op een kwalitatieve manier koppelt. We deden onze scriptie ook voor meerdere organisaties, dat vind ik belangrijk. Mariëtta: ik heb bij een andere organisatie een stage gedaan, met vluchtelingen en asielzoekers in nood, maar ik was ook heel benieuwd wat voor andere projecten er in de stad zijn. Ik vind het concept van WIJS echt te gek, want er wordt gekeken naar talenten, naar wat studenten kunnen, wat heb je nog meer in huis, wat vind je leuk om te doen? Ik vind het heel inspirerend, WIJS.
Wat hebben jullie gedaan namens WIJS?
Yoeri: ons onderzoek richtte zich op de ontwikkeling van een Studentensteunpunt. We hebben daarnaast bewoners geholpen bij de front office van WIJS, Mariëtta heeft meegeholpen bij de W100 , ik ben ook nog beoordelaar geweest van de studenten van Minerva die een pop-up store voor WIJS hebben bedacht. Mariëtta: en we hebben meegedaan met de workshops van de Co-Creatie. Yoeri: qua randdingetjes hebben we niet zo heel veel gedaan en ons meer gestort op het afstudeeronderzoek, omdat dat onze grootste kwalitatieve bijdrage zou zijn.
Mariëtta: voor ons onderzoek hebben we met name gekeken naar de behoefte van de student. Yoeri: je hebt studenten met wie het goed gaat tijdens de studententijd en studenten bij wie het lijkt alsof het goed gaat, maar die geen hulp zoeken omdat dat toch voelt als iets wat je niet zomaar doet. Ik heb dat zelf ook meegemaakt en vond het daarom belangrijk om iets te doen. Er moest naar mijn idee laagdrempelige hulp voor studenten komen. Mariëtta: precies, kom lekker binnen en drink een kopje thee, wil je ergens over praten dan kan dat, en dan kijken we dan verder. Het verhaal dat we nu vertellen werd ook heel erg bevestigd in ons onderzoek, het is echt een gat in de markt. Wat ook bleek was dat studenten te lang doorlopen met dat probleem, daar zou een studentensteunpunt een uitkomst in kunnen zijn. Yoeri: dat stukje van je eigen verhaal, dat herken jij vast ook Mariëtta, dat wil je zichtbaar maken, toepassen, laten zien dat er mogelijkheden zijn. Je bent echt niet gek als je hulp vraagt.
Met wat voor gevoel gaan jullie weg bij WIJS?
Mariëtta: trots wel. Ik ben echt trots op wat Yoeri en ik hebben geschreven. Het is geen afscheid ofzo, we komen nog wel over de vloer. Yoeri: WIJS is een warm nest, je kan altijd binnenlopen. (lachend) En nu start het ‘echte leven’, dat is best wel spannend. Mariëtta: we moeten onze specialisatie nog doen, dus het duurt nog een half jaartje, maar toch. Ik ga GGZ-agoog doen. Yoeri: Ik ga Popcultuur doen aan Minerva. Ik vind het prettig om nu nog even de tijd te nemen om uit te zoeken waar ik sta en wat ik verder wil in mijn leven, niet meteen het werkveld in. Even aarden.